Over Ingrid (DUPLICEREN)

Als jong meisje wist ik precies wat ik leuk vond. Mijn zus had dat ook. In mijn ogen moesten de dingen altijd op ‘haar manier’ gebeuren. Van wie er afwaste of afdroogde (ja jongens, ooit was er een tijd waarin er nog geen vaatwasser bestond) tot aan wie er voorin de auto mocht zitten… Ik heb die ‘strijd’ nooit gewonnen. Ik was in mijn ogen altijd de ‘underdog’. Ik kon er wel tegenin gaan en zeggen wat ik graag wilde, maar dat werd vaak de kop ingedrukt met dat ik ‘niet zo moest janken’ of ‘mijn zin doordrijven’. Naar mijn gevoel werd er niet naar me geluisterd, wat vaak teleurstelling en verdriet opriep, maar als ik dat uitte werd het alleen maar erger. Dit leidde ertoe dat ik me aanpaste en mijn eigen verlangens opzij zette.

Deze patronen zetten zich voort in mijn latere leven. Ik zei zo vaak ‘ja’ tegen uitnodigingen waar ik eigenlijk helemaal geen zin in had. Dit uit angst om anderen teleur te stellen of als ‘zeurpiet’ bestempeld te worden. Hoe vaak ik niet op een (kinder) verjaardag belandde waar ik helemaal geen zin in had, alleen omdat mijn vriendinnen dat zo graag wilden. Ooit landde ik in Praag voor een weekend weg met vrienden, terwijl op mijn verlanglijstje Rome stond en Praag me eigenlijk compleet gestolen kon worden…

Dit jarenlang aanpassen leidde uiteindelijk tot een burn-out, waarin ik me super leeg en ongelukkig voelde.

Maar dit was nodig om mezelf wakker te schudden!

Tijdens die periode begon ik aan een innerlijke reis. Ik mediteerde in een ashram op Bali, nam deel aan Ayahuasca-ceremonies, 10 daagse Vipassana stiltemeditaties, ademsessies, kundalini-activaties. Volgde diverse opleidingen, waaronder mijn hypnose opleiding en diverse trainingen – alles wat me zou helpen om mijn ware zelf te vinden, deed ik. 

En dat lukte!

Deze ervaringen brachten me dichter bij mezelf, maar zorgden ook voor afstand in sommige vriendschappen. Ik was onwijs bang om mensen kwijt te raken, maar besefte dat ik vooral doodsbang was om mezelf opnieuw te verliezen.

Uiteindelijk leerde ik ‘nee’ zeggen, zonder schuldgevoel en ontdekte ik wat mij echt gelukkig maakte. Ik begon mezelf op de eerste plaats te zetten, wat leidde tot meer rust en zelfvertrouwen.

Mijn leven voelt nu relaxter en mijn relaties zijn ongedwongen.

Ik geniet van kleine dingen, zoals ’s ochtends met een overheerlijke cappuccino op mijn loungeset zitten, genietend van de zon. Of de poesjes op schoot na een lange nachtvlucht.

Ik trek nu inspirerende mensen aan bij wie ik 100% mezelf kan zijn. Sommige oude vriendschappen heb ik in liefde losgelaten, en dat is helemaal oké. En weet je wat het mooie is? Daar zijn weer waardevolle vriendschappen voor in de plaats gekomen (die eigenlijk veel beter matchen).