Over mij:

Ik moest niet zo ‘janken’

Als jong meisje wist ik heel goed wat ik leuk vond. Mijn zus had dat ook. In mijn ogen moesten de dingen altijd op ‘haar manier’ gebeuren. Van wie er afwaste of afdroogde (ja er was ooit een tijd waarin er nog geen vaatwasser bestond) tot aan wie er voorin de auto mocht zitten… Ik heb die ‘strijd’ nooit gewonnen. Ik was in mijn ogen altijd de ‘underdog’. Ik kon er wel tegenin gaan en zeggen wat ik graag wilde, maar dat werd vaak de kop ingedrukt met dat ik ‘niet zo moest janken’ of ‘mijn zin doordrijven’. Naar mijn gevoel werd er niet naar me geluisterd, wat vaak boosheid en verdriet opriep, maar als ik dat uitte werd het alleen maar erger.

Het zat er zo ingebakken dat ik ook met vriendinnetjes precies deed wat de ander leuk vond. Ik wilde natuurlijk niet weer een ‘jankerd’ gevonden worden (die pijnlijke woorden van vroeger waren mij wel bijgebleven).

Dus bleef ik me aanpassen

Daardoor zei ik vaak ‘ja’ tegen mensen, terwijl ik er eigenlijk stiekem helemaal geen zin in had. Hoe vaak ik niet op een (kinder)verjaardag belandde waar ik helemaal geen zin in had, alleen omdat mijn vriendinnen dat zo graag wilden. En dus ging ik weer. Ooit landde ik in Praag voor een weekend weg met vrienden, terwijl op mijn verlanglijstje Rome stond en Praag me eigenlijk gestolen kon worden… Ik deed alles om mensen maar niet teleur te stellen. Om maar niet de stempel ‘zeurpiet’ te krijgen.

Ik had wel mijn verlangens, maar gaf het zelden aan. Vaak voelde ik me gefrustreerd als het weer ging, zoals de ander graag wilde. Maar ik zei er verder niks van, stel je voor….

En toen liep het spaak

Toen kwam ik in een burn-out terecht. Bovenop de leegte die ik inmiddels al tijden voelde, ging ik diep door het stof. 

Ik ging mezelf eens ‘bestuderen’

In deze burn-out periode was ik ontzettend op mezelf aangewezen. Daardoor heb ik uiteindelijk wel de juiste stappen gezet. Het was het perfecte moment om mezelf eens goed te gaan ‘bestuderen’. Ik ging mediteren in een ashram op Bali. Nam Ayahuasca (en andere geestverruimende goedjes). En in de jaren die volgden deed ik opleidingen, trainingen, 10-daagse stiltemeditaties. You name it, I did it.

Al vrij snel op het spirituele pad voelde ik dat ik ’daar’ moest wezen, daar voelde ik de connectie met mezelf. Maar sommige vrienden reageerden minder positief. Als ik al eens iets vertelde van wat ik had ervaren of ontdekt vroegen sommige lachend of ik ook in een blauwe jurk ging lopen?  Ik was als de dood om hen kwijt te raken, maar inmiddels ook als de dood om mezelf weer kwijt te raken.

Waar ik bang voor was, gebeurde: ik verloor steeds meer vriendschappen. En ja, dat was een lastige en ook eenzame periode. Uiteindelijk zorgde dat er ook voor dat ik steeds meer stappen deed in de richting van mijn ware ik. En ik vond haar!

Ik ontdekte dat me altijd maar schikken naar de ander, uit angst voor afwijzing, totaal geen zin had. En leerde in die periode veel meer ‘nee’ zeggen (zonder schuldgevoel). Daardoor werd ik me steeds bewuster wat IK nou echt diep van binnen wilde. Kon ik aangeven wat mij gelukkig maakte (en voornamelijk; wat niet). Wie of wat mij energie oplevert of juist kostte. Vooral door eindelijk mezelf op de eerste plaats te zetten, zorgde ervoor dat alles weer stroomde in mijn leven. Ik voelde daarbij zo’n diepe zielsconnectie met mezelf. Dit gaf mij rust en zelfvertrouwen. Vertrouwen in wie ik ben, wat ik hier kom doen en waarom ik deze ‘lessen’ mocht krijgen.

Ik ervaar sindsdien mijn leven als een soort ‘toneelspel’ waarin IK de hoofdrol heb gekregen (op de lagere school zou ik daar een moord voor hebben gedaan). Hierdoor voelt mijn leven veel relaxter en mijn relaties ongedwongen. Geniet ik van kleine dingen, die mij voorheen niet eens opvielen. ’s Morgens met een heerlijke kop koffie op m’n loungeset, gewoon ‘zijn’ met alles wat er is. Tevens reserveer ik genoeg tijd voor mezelf in mijn agenda, waarin ik me even ongestoord kan terugtrekken en opladen. Daar waar ik vroeger misschien bang was om alleen te zijn, vind ik het nu een verademing. Juist de stilte en zijn met mijzelf geeft me zoveel rust!

Ik trek veel meer leuke inspirerende mensen aan, die bij me passen. Bij wie ik 100% mezelf kan zijn. En bij wie ik aan kan geven waar mijn behoefte ligt. Dat ik ‘niet zo moet janken’, dat hoor ik nooit meer – niet van anderen en niet in mijn eigen hoofd! 😉

Mijn visie op dit onderwerp:

Door ons altijd maar aan te passen aan de buitenwereld, geven we geregeld een stukje van ons eigen verlangen op. Vaak is het heel subtiel en stappen we er gemakkelijk overheen. Maar diep van binnen weten we soms niet eens meer wat onze eigen dromen of verlangens zijn. Dit vernielt indirect een stukje levensgeluk. Voor we het weten zijn we al weer een jaar verder en hebben we nog steeds meer focus op de omgeving dan op onszelf. Vriendschappen, werk of je relatie waar je wellicht niet gelukkig van wordt. De enige die daar verandering in aan kan brengen ben JIJzelf. Ik geloof dat wij hier op deze aardbol zijn om te ervaren, te ontwikkelen en mogelijk los te laten wat niet meer dient. Als we dat stuk kunnen omarmen, kunnen we ook écht genieten van het leven. Hoe hobbelig ons pad soms ook kan zijn 😉

Ik in een aantal kernwoorden:

Ik ben redelijk nuchter en durf (inmiddels) te zeggen waar het op staat 😉 Daarbij ben ik oprecht en eerlijk. Ik zal je ook altijd zeggen als ik vind dat je loopt te miepen (lees mierenneuken; en ik hou van dieren dus daar doen we niet aan).  Ondanks dat, stroomt de humor door mijn aderen, dus geen paniek! Na die schop onder je kont, maak ik je weer aan het lachen! Afgesproken?

Typisch Ingrid:

● Loop liever op sneakers, dan op hakken (is wat lastig als stewardess, maar ik neem het voor lief)

● Woon inmiddels ‘samen’ met 12 kippen en 2 katers.

● Ben bij uitstek werelds grootste dierenvriend (zelfs een mug help ik niet om zeep), maar ben retebang voor (grote) spinnen

● Je kunt mij altijd omkopen met een moorkop (of twee…)

● Ben ‘maar’ 159,5 cm, maar verder wil ik het er liever niet over hebben 😉

● Vind spiritualiteit super interessant, wat voor mij betekent; lekker veel        mediteren, werken met energie en het leven echt zien/accepteren als iets dat vóór mij werkt en niet tegen mij.

● Heb vaak moeite met ontbijten (overigens niet met eten an sich…)

● Probeer me al 2 jaar koud af te douchen, is al 4 x gelukt

● Heb een bloedhekel aan eieren pellen (en toch kippen nemen…)

● Heb een haat-liefde verhouding met mijn haar, ik heb geen ‘bad hair day’ maar een ‘bad hair life’

● Mijn gezicht spreekt vaak boekdelen, doe er je voordeel mee